ΤΙΤΛΟΣ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ

Άρχισε λοιπόν 

τα πάρε-δώσε

τα πηγαινέλα 

τα σούρτα φέρτα

μια κάποια νύχτα του χειμώνα

μιας κάποιας χρονιάς

σε κάποια κεντρική λεωφόρο.

Κόκκινο˙

Το όνομα της εικονιζόμενης

γράφεται πάντα κάθετα

στα κόκκινα φανάρια

και μια ντάμα κούπα

πέφτει απ΄ τα μανίκια

που χαϊδεύουν το τιμόνι

και χάνεται

στο άηχο κενό 

ανάμεσα στα πεντάλ

μαζί με άλλα χαμένα λαστιχάκια

και χαρτάκια από τσίχλες

απολιθώματα 

μιας κάποιας στιγμής

μιας κάποιας διαδρομής.

Κόκκινο˙

Κάπου πιο πέρα 

σε κάποιο πεζοδρόμιο

μια διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός

που δηλώνει όνομα που παραλείπεται

ρίχνει κέρμα μονής όψης

έτσι ώστε να κερδίζει πάντα

έτσι ώστε να μην ξεχνάει πως κάποτε

έπαιξε την βασίλισσα 

σε θεατρικό έργο γνωστού Άγγλου συγγραφέα.

Κόκκινο˙

Το όνομα μου συναντά

τα αρχικά μικρού νησιού των Κυκλάδων

του οποίου ο χάρτης 

βρίσκεται κλειστός

μέσα στο κλειστό ντουλαπάκι

της θέσης του συνοδηγού.

Στο ντουλαπάκι αυτό

βρίσκονται και όλα τα ρο

που βρίσκονται στο στόμα

αυτά των Γάλλων

και αυτά των Άγγλων 

και κάπου ενδιάμεσα

και τα ελληνικά

και κάπου ενδιάμεσα

και τα δικά μας

τα ολόδικά μας

τα ρο μιας κάποιας λέξης

μιας κάποιας εξομολόγησης

μιας κάποιας εποχής

μιας κάποιας χρονιάς.

Το όνομα της εικονιζόμενης 

γράφεται πάντα κάθετα

στα κόκκινα φανάρια

εκτός κι αν είναι Καλοκαίρι.

Τότε τα διάστιχα μικραίνουν.

Μικραίνουν τόσο που 

οι λέξεις λέγονται χωρίς παύση

και τα χαντάκια γεμίζουν νερό

και όλα κολυμπούν οριζόντια 

χωρίς τελείες

και τότε έρχεται 

ένα βράδυ που όλοι ξαναθυμούνται

όλα όσα έχασαν

ανάμεσα στα πεντάλ

στα κόκκινα φανάρια

μιας κάποιας νύχτας

μιας κάποιας χρονιάς

σε κάποια κεντρική λεωφόρο.

*

"Σταυρόλεξα"