ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΟΡΘΟΣΤΑΣΙΑ

 Θόρυβοι, Φασαρίες - Λειψά Αίσχη

*

Στενός χώρος στένεψε κι άλλο 

το στενό τζιν που στενεύει στα μπούτια

τον Στενόμυαλο που μπήκε στη στενή

επειδή τόλμησε να πει

οτι τα παπούτσια νούμερο 39

τον στενεύουν

και περπάτησε δυο μέτρα ξυπόλητος

σε ένα στενό της Κυψέλης

«Το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου φέρνει μεγάλη στεναχώρια»

σου είπε καθώς κούμπωνε μπροστά στον καθρέφτη το τελευταίο κουμπί 

εκείνο το ζόρικο που γδέρνει κάθε φορά τον αντίχειρα 

και χαλάει το φρεσκοβαμμένο νύχι

Ο αόριστος του «φοβάμαι» είναι ένα χαϊδεμένο πλάσμα

που έσκισε τα γόνατα του κάνοντας βουτιές από ψηλά

ένα καλοκαίρι από εκείνα τα παλιά

που οι πτώσεις ήταν ανυποψίαστες απόπειρες

για μια καλύτερη επόμενη ζωή

«Το κρίμα σε όσους δεν ούρλιαζαν τότε»

συνέχισε να σου λέει 

χαμογελώντας στο είδωλό του.

Δεν κατάλαβες τι εννοούσε

αλλά ντράπηκες να ρωτήσεις.

«Φταίει που λέγαμε σ’ αγαπώ ενώ εννοούσαμε σ’ αγαπάω» 

Είπε

Σιωπή.

Κοιτάς στο περιθώριο της σελίδας

τον στενό εκείνο χώρο που ανέκαθεν επιτρέπονταν οι μουτζούρες

«Το δέρμα μου δεν ανατριχιάζει πια»

Εξομολογήθηκες

Σιωπή.

Ντράπηκες πάλι

αισθάνθηκες ότι σε έδωσες

σε έναν ξένο στενόμυαλο

που μπήκε στη στενή ξυπόλητος 

για ένα λάθος νούμερο

Υπάρχει κάτι πολύτιμο 

που έπεται αυτού που πρόκειται να ειπωθεί

«Δεν μ’ αρέσει να εξηγώ»

Είπες 

κοιτώντας σε στον ίδιο καθρέφτη

και χαμογέλασες λες και θα ήταν η τελευταία φορά.

*