ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΙ

Γάργαρο

Γαργαλητό

Γουργουρίζει

Γοργά

Γοργόνα

*

{Ό,τι τριγυρνάει 

ανάμεσα από χαμογελαστά βλέφαρα 

και χείλη αμήχανα

καταλήγει να φυλάσσεται 

στον πυθμένα της λίμνης με τα μυστικά

σε εκείνη τη λακκούβα 

που έσκαψε κάποτε ο Βέρθερος

για να ενώνει τις κλείδες των ανθρώπων

έτσι ώστε να μην πνίγονται απ’ του πόθου τα ανείπωτα}

Πρωινό στο μπαλκόνι 

κι ένα χάδι στον βασιλικό για καλημέρα

Η γιγάντια γυναίκα ξαπλωμένη

άλλη μια χρονιά μπροστά της

της ψιθυρίζει τα νέα του Τόπου

Αστραφτερές διαφάνειες που περνούν

σαν φιλμάκι από τζάμι τρένου

Χρώμα και φως

Φιγούρες γρήγορες

με μαγιό και γυαλάκια θαλάσσης

πηδούν απ’ το πράσινο στο γαλάζιο

κι ύστερα χάνονται στο κίτρινο

Γίνονται ήλιος

φωτιά πορτοκαλί

πινελιές που στροβιλίζονται διαρκώς

Η εικόνα αλλάζει στο ρυθμικό της διαδρομής

Τώρα όλα μια παλέτα

και ο Βαν Γκογκ αγουροξυπνημένος 

χαιρετά από μακριά μέσα από μεσημεριανά στάχια

Απογευματινό μπάνιο

Της άρεσε να βλέπει τα σώματα 

να μεταμορφώνονται σε καλοκαιρινά

να παραμερίζουν κάθε ίχνος ντροπής

να θυμούνται τα δικαιώματα τους

να χαίρονται

να χαίρονται

να χαίρονται

Της άρεσε να βλέπει και το ίδιο της το σώμα

γυμνό και ανέμελο

να λούζεται καθημερινά από ήλιο και αλάτι

να στραγγίζει πάνω στην πέτρα την ασημένια

Της άρεσε επίσης να ξαπλώνει με τα πόδια ανοιχτά

να αφήνει τον ήλιο να μπαίνει μέσα της

να της γαργαλάει το μικρό κορίτσι

που κάποτε έπαιζε σε ξέφωτα και σε πεζούλες

Της είχαν λείψει όλα αυτά

Της είχαν λείψει πολύ

Ο χρόνος παγιδεύεται στις σταγόνες που μένουν τελευταίες

πάνω στο στέρνο και στα μπούτια

Αναμνήσεις και στιγμιότυπα μπλέκονται

σε μια υγρή πραγματικότητα

που κυλά άνομα πάνω στο δέρμα 

{Δεν έχω έλεγχο στα κύματα

Μπορώ να κλείνω τα μάτια και απλά να είμαι

Καμπάνες πέτρα θυμάρι

Κολυμπάω μπροστά στο σπήλαιο του Ινδιάνου

Μια φιγούρα σκαλισμένη στην μύτη του βράχου 

με παρατηρεί 

Κάνω πως δεν καταλαβαίνω

Γυρνάω ανάσκελα στην επιφάνεια του νερού

με το βλέμμα να κοιτάζει ανάποδα το εκκλησάκι

Λευκό και γαλάζιο 

Ξερολιθιά και γαϊδουράγκαθα

Για μια στιγμή αποκοιμιέμαι

Σε νιώθω πάνω στο δέρμα μου

Κοχύλι που μιλάει στο αυτί 

νανούρισμα θαλασσόλυκου

Η υφή δεν ξέρει να λέει ψέματα

Χάιδευε με 

με ό,τι μπορείς

Αρμοί ασβέστης λιβελούλες

Έρχεσαι και φεύγεις από μπροστά μου

σαν γράμμα αναποφάσιστου αποστολέα

Ντελίριο ντάλα μεσημέρι

Παραμύθι δίχως όνομα

Η τελευταία σταγόνα που θα κυλάει πάνω μου

για αυτό το καλοκαίρι}